Dat we met zijn allen steeds meer gaan nadenken over wat we eten of wat we op onze huid smeren, vind ik een goede ontwikkeling. Ik maak me daar al tien jaar hard voor. Sterker nog: het was de reden dat ik met mijn eigen blog begon! Ik heb er ondertussen dan ook heel wat verhalen over geschreven. Maar ik zie ook een keerzijde van deze trend. Het lijkt er namelijk op dat mensen steeds banger worden voor alles wat niet-natuurlijk of niet-plantaardig is. Tja, wat wil je, als grote influencers zoals Gwyneth Paltrow berichten plaatsen met de waarschuwing ‘Wil jij antivries in je moisturizer?…’
Er circuleren steeds meer lijstjes van ‘gevaarlijke’ stoffen waarop dan bijvoorbeeld ook petrolatum (vaseline) en parabenen staan (In deze blogs vertel ik je waarom ik daar zelf anders over denk). Begrijp me niet verkeerd, ik vind het echt heel goed, die kritische blik op ingrediënten en producten. Want er wordt helaas veel rommel aangeprezen. Om over valse beautybeloften maar niet te spreken. Maar kloppen alle ‘waarschuwingen’?
Het lijkt wel of de woorden synthetisch of chemisch ondertussen synoniem zijn geworden aan ongezond of schadelijk. Wat je bijvoorbeeld leest, is dat synthetische stoffen allemaal uit chemicaliën bestaan. En dat is eng … Maar wist je dat uiteindelijk álles uit chemicaliën bestaat? Ook natuurlijke grondstoffen; zelfs water is goed beschouwd een chemicalie. Chemicaliënvrije cosmetica bestaan dus eigenlijk niet.
Wat zijn nu eigenlijk synthetische stoffen? Dat kunnen compleet nieuw gemaakt grondstoffen zijn, maar het kan ook gaan om nagemaakte natuurlijke stoffen. Een goed voorbeeld van een synthetische grondstof die niet in de natuur voorkomt, is minerale olie. En een natuurlijke stof die ook kunstmatig gemaakt kan worden, is bijvoorbeeld vitamine C. En die stoffen zijn zeker niet fout. De keuze om een natuurlijk ingrediënt na te maken, kan te maken hebben met de effectiviteit.
Maar nog even terug naar clean beauty, een vrij nieuwe term in de cosmeticawereld. Wat houdt dat ‘clean’ precies in? Daarvoor bestaat dus nog geen goede definitie. De term wordt ook door iedereen anders toegepast. Laatst zag ik clean beauty voorbijkomen met deze omschrijving erbij: vrij van ingrediënten die om gezondheidsredenen bekritiseerd zijn. Vaak volgt dan een opsomming van stoffen als parabenen, siliconen en minerale oliën. Ik kan me voorstellen dat je daar als consument vragen en zorgen door krijgt ...
Clean beauty betekent overigens niet ‘vrij van synthetische stoffen’. Clean beauty is dus niet hetzelfde als natural skincare, hoewel het wel vaak op één hoop gegooid wordt.
Dat brengt me ten slotte bij een andere keerzijde van deze ‘clean en natural’-trend die iedereen klakkeloos kopieert. Namelijk: méér huidproblemen. Daarover is pas weer een stuk verschenen in een wetenschappelijk tijdschrift voor dermatologen. Want natuurlijke grondstoffen zijn helaas lang niet altijd veiliger in gebruik dan synthetische grondstoffen. In de natuur vind je ook ontzettend veel irriterende stoffen. Een andere bron van huidreacties zijn de alternatieve bewaarstoffen die worden verkozen boven parabenen. Bovendien wordt in veel natuurlijke en ook biologische producten wel vaak parfum gebruikt, en parfum kan allergenen bevatten.
Wat mij betreft is het woord clean kortom eigenlijk een beetje misleidend. Ik heb het al vaak geschreven: laat je bij de keuze voor producten gewoon vooral leiden door de ingrediëntenlijst, en niet door alle marketingtermen op de verpakking. Maak je je zorgen om een ingrediënt? Stuur gerust een berichtje naar mijn team van huidexperts. Dan kunnen we je helpen. Het maakt niet uit of het daarbij gaat om een ingrediënt in mijn eigen producten of in andere merken.
Wil jij op de hoogte blijven van de laatste nieuwtjes over de huid, de beste verzorging en de (nieuwste) producten? Meld je dan aan voor de nieuwsbrief van Dr. Jetske Ultee.
